Maj jest miesiącem świadomości bólu miednicy, którego częstą przyczyną jest endometrioza.
Fizjoterapia powinna być ważną częścią interdyscyplinarnego postępowania w leczeniu endometriozy.
Główne cele fizjoterapii endometriozy to:
- normalizacja napięcia mięśniowego
- poprawa świadomości ciała i czucia głębokiego, szczególnie w rejonie miednicy
- zmniejszenie wrażliwości obszarów bólowych
- poprawa koordynacji i relaksacji mięśniowej
- nauka technik autoterapii i relaksacji
- korekcja wzorca oddechowego
- dobór odpowiedniej aktywności fizycznej
- modyfikacja codziennych czynności i nawyków
- edukacja przed i pooperacyjna.
Za pomocą różnych technik fizjoterapii można oddziaływać na takie dolegliwości jak: bolesne miesiączkowanie, bolesne współżycie, bolesne mikcje i wypróżnienie, parcia naglące, przewlekły ból miednicy, zaparcia i wzdęcia, ból kręgosłupa, uczucie sztywności i napięcia w ciele oraz dysfunkcje blizn.
Fizjoterapeuta w indywidualnej pracy z pacjentką wykorzystuje różne techniki terapii manualnej:
- terapia wisceralna: korekcja napięć w obrębie narządów wewnętrznych dla zachowania prawidłowej ruchomości
- techniki tkanek miękkich: masaż, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, mobilizacja blizny
- techniki osteopatyczne.
Pacjentki chorujące na endometriozę często od wielu lat żyją w przewlekłym bólu, rezygnując z życia zawodowego i prywatnego. U wielu z nich występują objawy depresji, lęku i silnego stresu.
Dlatego bardzo istotne jest podejście biopsychospołeczne w terapii bólu przewlekłego.
Konieczne jest uzupełnienie pracy z fizjoterapeutą o odpowiednio dobrane ćwiczenia, modyfikacje codziennych czynności oraz techniki autoterapii, które można wykonywać samodzielnie w domu.
Właściwie prowadzona fizjoterapia w endometriozie daje kobiecie możliwość kontroli nad swoim ciałem oraz przynosi ukojenie w bólu.
autor: mgr Milena Otto, fizjoterapeutka uroginekologiczna