Fizjoterapia endometriozy

Maj jest miesiącem świadomości bólu miednicy, którego częstą przyczyną jest endometrioza.

Fizjoterapia powinna być ważną częścią interdyscyplinarnego postępowania w leczeniu endometriozy.

Główne cele fizjoterapii endometriozy to:

• normalizacja napięcia mięśniowego
• poprawa świadomości ciała i czucia głębokiego, szczególnie w rejonie miednicy
• zmniejszenie wrażliwości obszarów bólowych
• poprawa koordynacji i relaksacji mięśniowej
• nauka technik autoterapii i relaksacji
• korekcja wzorca oddechowego
• dobór odpowiedniej aktywności fizycznej
• modyfikacja codziennych czynności i nawyków
• edukacja przed i pooperacyjna.

Za pomocą różnych technik fizjoterapii można oddziaływać na takie dolegliwości jak: bolesne miesiączkowanie, bolesne współżycie, bolesne mikcje i wypróżnienie, parcia naglące, przewlekły ból miednicy, zaparcia i wzdęcia, ból kręgosłupa, uczucie sztywności i napięcia w ciele oraz dysfunkcje blizn.

Fizjoterapeuta w indywidualnej pracy z pacjentką wykorzystuje różne techniki terapii manualnej:

• terapia wisceralna: korekcja napięć w obrębie narządów wewnętrznych dla zachowania prawidłowej ruchomości
• techniki tkanek miękkich: masaż, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, mobilizacja blizny
• techniki osteopatyczne.

Pacjentki chorujące na endometriozę często od wielu lat żyją w przewlekłym bólu, rezygnując z życia zawodowego i prywatnego. U wielu z nich występują objawy depresji, lęku i silnego stresu.

Dlatego bardzo istotne jest podejście biopsychospołeczne w terapii bólu przewlekłego.

Konieczne jest uzupełnienie pracy z fizjoterapeutą o odpowiednio dobrane ćwiczenia, modyfikacje codziennych czynności oraz techniki autoterapii, które można wykonywać samodzielnie w domu.

Właściwie prowadzona fizjoterapia w endometriozie daje kobiecie możliwość kontroli nad swoim ciałem oraz przynosi ukojenie w bólu.

autor: mgr Milena Otto, fizjoterapeutka uroginekologiczna